صبح امروز تروریست‌ها با پوشش لباس نظامی به سوی جایگاه رژه نیروهای مسلح در اهواز تیراندازی کردند.

عبدالباری عطوان، سردبیر رای‌الیوم، در سرمقاله این روزنامه نوشت: با انتشار مقاله‌ای از یک فرد «ناشناس» در روزنامه «نیویورک‌تایمز» و بخش‌هایی از جدیدترین کتاب مولف رسوایی «واترگیت» جرقه نبرد عزل ترامپ زده شد. 

در این مطلب آمده است: هر کس بخش‌هایی از کتاب باب وودوارد، روزنامه‌نگار آمریکایی، و مقاله‌ای را که روز گذشته در «نیویورک تایمز» منتشر شد و گفته شده نویسنده آن یک مقام بلندپایه دولت دونالد ترامپ -رئیس جمهور- است، مطالعه کند به این باور می‌رسد 

که بحران شدید و ویران‌کننده‌ای در این دولت وجود دارد و عمر دولت ترامپ محدود شده است.  هر کس روزنامه «نیویورک تایمز» و روزنامه‌های مشابه آن در آمریکا و بیشتر روزنامه‌های جدی اروپا را بشناسد به خوبی درک می‌کند. سردبیر «نیویورک تایمز» نویسنده «بی نام و نشان» مقاله را به خوبی می‌شناسد و امکان نداشت که این مقاله را منتشر و در عین حال هویت نویسنده‌اش را مخفی کند مگر اینکه به این نتیجه رسیده که انتشار این مقاله به مصلحت آمریکاست و از خطرات این رئیس جمهور خواهد کاست. این مقاله، ترامپ را «فاقد اصول اخلاقی» و «دمدمی مزاج» و گستاخ معرفی می‌کند که به سلامت جمهوری‌خواهان لطمه می‌زند. نویسنده مقاله گفته است به همراه دیگران تا جایی که می‌تواند برای حفظ نهاد‌های دموکراتیک برای مقابله با انگیزه‌های بسیار تاسف‌برانگیز ترامپ تلاش می‌کند تا وی منصبش را ترک کند. نبرد براندازی ترامپ در آمریکا شعله‌ور شد. روزنامه «نیویورک تایمز» جزو دویست نهاد بزرگ رسانه‌ای است که علیه ترامپ به تشکیل ائتلاف اقدام کرده است و متعهد شده است تا خطرات دولت ترامپ علیه نهاد دولت و منافع ملت آمریکا را فاش سازد و برای براندازی وی در سریعترین زمان ممکن تلاش کند تا از آسیب‌ها بکاهد. این مقاله که نه تنها کاخ سفید، بلکه آمریکا را به لرزه در آورده است همزمان با کتابی منتشر شد که باب وودوارد با عنوان «ترس: ترامپ در کاخ سفید» چاپ شده است. این کتاب به وقایعی پرداخته است که حاصل دویست ساعت گفتگو با شخصیت‌های بلندپایه کنونی و سابق کاخ سفید از جمله جیمز متیس، وزیر دفاع، جان کلی، رئیس کارکنان کاخ سفید، و جان برینان، مشاور راهبردی برکنار شده است. مهمترین نکته‌ای که در کتاب ۴۴۸ صفحه‌ای باب وودوارد آمده این است که وی به نقل از تیم امنیت ملی ترامپ نوشت آن‌ها شوکه شدند زمانی که پی بردند این فرد کاملا از امور جهانی بی‌اطلاع است و آرای همه کارشناسان و فرماندهان نهاد‌های امنیتی را نادیده می‌گیرد. بر اساس این کتاب، ترامپ از وزیر دفاعش خواسته تا علیه کره شمالی به حمله پیش‌دستانه اقدام و بشار اسد و شماری از اطرافیانش را در سال ۲۰۱۷ ترور کند و با سرعت تکلیف جنگ در افغانستان یعنی طولانی‌ترین جنگ آمریکا را مشخص کند، این امر سبب نگرانی متیس شد و حتی متیس به همکارانش خبر داد که ترامپ این امور را درک می‌کند، اما گویی دانش‌آموز کلاس پنجم یا ششم ابتدایی است و بر این مبنا رفتار می‌کند. باب وودوارد از جان کلی، رئیس کارکنان کاخ سفید، نقل می‌کند که رئیس جمهور «احمق» است و قانع کردن وی درباره یک موضوع، بی‌فایده و از کنترل خارج شده است و ما در «شهر دیوانگی» قرار گرفتیم و این شغل در کاخ سفید بدترین شغلی است که وی تا کنون داشته است. وی افزود تصور کنید شاهد جر و بحث بین ایوانکا ترامپ و استیو بنن، رئیس سابق مشاوران راهبردی، باشید و به سبب گردنکشی ایوانکا، بنن به وی می‌گوید «تو کارمندی مثل سایرین هستی و رئیس آن‌ها نیستی» و ایوانکا نیز با گستاخی جواب می‌دهد «من کارمند نیستم من دختر برتر هستم.» عطوان در ادامه نوشت: برائت جستن مایک پمپئو، وزیر امور خارجه، جیمز ماتیس، وزیر دفاع، مایک پنس، معاون رئیس جمهور، و دن کاتس، رئیس اطلاعات، از این مقاله نشان می‌دهد نوعی هرج و مرج بر کاخ سفید حاکم است و صبر‌ها لبریز شد و جنگ برای براندازی ترامپ شعله‌ور شده است و بیشتر این‌ها طرف این جنگ هستند و روز‌های آینده تعیین کننده خواهد بود. عطوان در ادامه مقاله خود نوشت: باب وودوارد یکی از قهرمانانی است که رسوایی مشهور «واترگیت» را فاش کرد و سبب براندازی ریچارد نیکسون، رئیس جمهور آمریکا، شد و بعید نیست کتاب جدیدش و مطالبی که درباره رسوائی‌های ترامپ و دولتش و بی‌پروایی‌اش منتشر کرده است مهمترین مقدمه برای عزل وی و شکست حزب جمهوری‌خواه در انتخابات میان دوره‌ای باشد که اقدامات برای عزل ترامپ را تسریع و تسهیل خواهد کرد. نمی‌دانیم برخی از مقامات عرب در منطقه خلیج (فارس) و دقیقا عربستان سعودی چه احساسی دارند که به ترامپ تکیه کردند و همه تخم مرغ‌های خود را در سبد ترامپ و دولتش گذاشتند و ۵۰۰ میلیارد دلار به وی تقدیم کردند که در رشد قابل توجه یعنی یعنی ۴٫۲ درصدی اقتصاد آمریکا و کاهش بیکاری برای نخستین بار پس از هجده سال نقش گسترده‌ای داشته است و مهمترین دستاورد ترامپ همین است که در میان مردم به آن افتخار می‌کند. سردبیر رای الیوم در انتهای مقاله خود نوشت: ترامپ اکنون مثل پلنگ زخمی است که بدون آگاهی به هر سو می‌رود و خطر نیز در همین مسئله نهفته است به همین دلیل بعید نیست تلاش کند جنگی منطقه‌ای یا جهانی در خاورمیانه و دقیقا در ایران و سوریه به راه اندازد. وی واقعا رئیس‌جمهوری احمق و بی‌پروا است. چگونگی ائتلافها، جنگ‌های اقتصادی و مطالب تحریک‌آمیزی که در فضای مجازی می‌نویسد (توئیتها) خود موید این مسئله است و شاید هدیه‌ای از سوی خدای قادر متعال باشد برای اینکه چهره وحشی آمریکا را آشکار سازد و تیر خلاص را به جنازه گردنگشی و قلدری آمریکا شلیک کند. انتهای پیام/http://javaninews.ir/chaos-on-the-white-house/

گوشه‌ای از جنایات همکاران «رامین حسین‌پناهی»؛

 روایت مردی که تروریست‌ها برای سرش جایزه تعیین کردند! اخیرا ضدانقلاب با همراهی برخی مزدوران داخلی پروژه تطهیر یک عنصر تروریستی عضو گروهک تجزیه‌طلب را کلید زده‌ است. نام «کومله» را باید مترادف با «داعش» دانست؛ گروهکی تجزیه‌طلب و ضدایرانی که اعضایش در آدم‌کشی و جنایتکاری چیزی کمتر از داعشی‌ها نداشته و ندارند. اعضای این گروهک در مقطعی بویژه در دهه ۶۰ وحشیانه‌ترین جنایات را علیه مردم شمال غرب کشور مرتکب می‌شدند؛ از سربریدن تا شمع آجین کردن و سوزاندن. نگاهی گذرا به جنایت‌ها و شرارت‌های گروهک تروریستی و تجزیه‌طلب کومله، عمق دشمنی سرکردگان و عناصر این گروهک با مردم ایران و مردم انقلابی کردستان را عیان می‌کند. در ذیل به گوشه‌ای از جنایت کومله‌ای‌ها یعنی همکاران رامین حسین‌پناهی اشاره شده است.

کومله برای سر پدرم جایزه تعیین کرده بود شهید محمدرضا نظری برنج‌کوب ۲۱ تیر ۱۳۲۶ در کرمان متولد شد. پدرش شغل آزاد داشت و مادرش خانه‌دار بود. وی تحصیلاتش را تا مقطع متوسطه ادامه داد. قبل از پیروزی انقلاب، او نیز شغل آزاد داشت، پس از پیروزی انقلاب به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در کردستان به‌عنوان فرمانده گردان انصارالله منصوب شد. سرانجام پس از رشادت‌های فراوان، ۱۶ شهریور ۱۳۶۶ در کردستان توسط عناصر گروهک تروریستی کومله به شهادت رسید. آنچه در ادامه می‌خوانید، شرحی است بر گفت‌وگو با دختر شهید محمدرضا نظری برنج‌کوب: «پدرم در خانواده‌ای مذهبی و متدین بزرگ شده بود. مادرش زنی مومن و باخدا بود که با عشق و محبت اهل بیت فرزندانش را بزرگ کرده بود. کودکی و نوجوانی را در کرمان گذراند و در همان ایام پدر و مادرش را از دست داد و کنار خواهر و برادرهایش زندگی کرد. هفده‌ساله بود که در سفری به همراه خانواده به مشهد آمدند و در منزل یکی از اقوام ماندگار شدند. همانجا برای خودش شغلی دست و پا کرد تا اینکه در سال ۱۳۴۴ با مادرم که از اقوام دورش بود، ازدواج کرد. با برگزاری مراسمی ساده، زندگی خود را شروع کردند. پدرم مرد بسیار بزرگ، مهربان و خانواده‌دوستی بود. تمام تلاشش این بود که خانواده‌اش در رفاه و آسایش زندگی کنند. اخلاق پدرم در بین دوستان و آشنایان زبان‌زد بود. در کار‌های خانه و نگه‌داری بچه‌ها به مادرم خیلی کمک می‌کرد؛ حتی شب‌ها که بچه‌ها گریه می‌کردند، نمی‌گذاشت مادرم بیدار شود و خودش آن‌ها را آرام می‌کرد. او علاقه زیادی به مادرم داشت و برای تولد هر فرزند، حتما برایش چشم‌روشنی می‌گرفت و ولیمه می‌داد. به یاد دارم عده زیادی از اقوام و آشنایان، زمانی که به مشکلی برمی‌خوردند، به منزل ما می‌آمدند و پدرم با روی گشاده سعی می‌کرد مشکلشان را حل کند. پدرم خیلی اهل مطالعه بود، در بسیاری از مسائل اطلاعات زیادی داشت. طبع شعر هم داشت، گاهی شعر هم می‎گفت. قبل از انقلاب در فعالیت‌های مردمی مانند راهپیمایی‌ها حضوری فعال داشت. در این عرصه مادرم نیز با وجود فرزندان کوچک و مشغله کاری، با پدرم همراه بود. بعد از انقلاب، پدرم وارد سپاه شد و مادرم نیز کارمند آستان قدس بود. پدر در مدت هفت سالی که در کردستان بود، آنقدر رشادت‌های فراوان انجام داده بود که خار چشم منافقین و ضدانقلاب شده بود؛ تا جایی که روی کوه نوشته بودند، نظری می‎کشیمت. خیلی کم به مرخصی می‌آمد. هر زمان که می‌آمد، سه الی چهار روز بیشتر نمی‎ماند، می‌گفت: «مردم آنجا به ما نیاز دارند.» کومله‌ها خیلی پدرم را تهدید می‌کردند؛ به همین دلیل از طرف سپاه برایش محافظ گذاشته بودند. او با تمام مشغله کاریش در آن‌جا، برای همه نامه‌ای جدا می‌نوشت. گاهی در نامه‌هایش برایم شعر می‌گفت. محبوب مردم کردستان بود. فن بیان قوی داشت و جلسات سخنرانی که در آنجا برگزار می‌کرد، مملو از جمعیت می‌شد. او در کردستان همراه با شهید کاوه بود. اول جانشین محور سرچین بود، بعد فرمانده گردان انصارالله شد. مطیع رهبر بود، همیشه می‎گفت: «هر چه امام بگوید.» نوار‌های سخنرانی امام را به خانه می‌آورد و گوش می‎داد. پدر گوش به فرمان امام بود، تا دستور از طرفشان صادر می‌شد، به‌سرعت عمل می‌کرد. سال ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۴ از ناحیه چشم جانباز شد. در مسیرشان، با ماشین از روی پلی گذشته بودند که مینی کارگذاشته‌شده منفجر شد. آنجا چشمش کامل تخلیه شد. تمام دندان‌ها و فکش شکسته بود. او سه ماه در بیمارستان تهران بستری بود. من ۱۸ ساله بودم که همسرم به شهادت رسید. پدرم خیلی دلداری‌ام می‌داد، اصلا تحمل نداشت ناراحتی من را ببیند. من و بابا خیلی رابطه نزدیک و صمیمانه‌ای داشتیم. شاید اگر با رفتن او به جبهه مخالفت می‌کردم، نمی‌رفت؛ ولی چنین چیزی بر زبانم جاری نشد. نحوه شهادت پدرم برنامه شناسایی و دستگیری سردسته کومله را طراحی کرده بود. یک فرد نفوذی برنامه آن‌ها را لو داد. کومله برای سر پدرم جایزه گذاشته بود. آن‌ها حین عملیات شناسایی در روستای سرچین کامیاران که اطرافش کوه بود، کمین زدند و با آرپیچی ماشین پدر را هدف گرفتند و به آتش کشیدند. خبر شهادت مادرم تازه از سر کار آمده بود که یکی از اقوام به منزلمان زنگ زد. دیدم مادرم پشت تلفن رنگش پرید و تلفن از دستش افتاد. بی‌حال روی زمین افتاده بود. تقریبا ۱۸ روز طول کشید تا جنازه پدرم را آوردند. مردم کردستان می‌خواستند همانجا دفن بشود؛ اما بعد از مراسماتی که آنجا گرفتند، پیکرش را به مشهد منتقل کردند. در مشهد نیز تشییع جنازه عظیمی برایش انجام شد.» منبع:میزانhttp://javaninews.ir/eyes-of-shocking-crimes/